Δέσποινας Kαρούση Δημ. Σύμβουλος Σαλαμίνας-Το 2021 συμπληρώνονται 2500 χρόνια από την ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Μια ναυμαχία τόσο σημαντική όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες αλλά για όλο τον κόσμο και κυρίως τον Δυτικό.

Ο Πειραιάς λοιπόν διεκδικεί την πολιτιστική πρωτεύουσα με βάση αυτό το γεγονός.

Κι όμως τον χώρο που έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν μπορεί να τον επισκεφθείς παρά μόνο αν είσαι εφοπλιστής και θέλεις να επισκευάσεις το σκάφος σου ή αν ασχολείσαι με ναυπηγοεπισκευαστικές εργασίες.

 Κι αυτό γιατί….. Ο χώρος που έγινε η  ναυμαχία της Σαλαμίνας, δηλαδή η Χερσόνησος της Κυνοσούρας και το λιμάνι της αρχαίας Σαλαμίνας αν και έχουν χαρακτηρισθεί αρχαιολογικοί χώροι (απολύτου προστασίας η Κυνόσουρα) είναι γεμάτοι από ναυπηγεία.

Το 1982 με το ΦΕΚ 305/1982 η Μελίνα Μερκούρη χαρακτηρίζει την Χερσόνησο της Κυνοσούρας αρχαιολογικό-ιστορικό τόπο. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να προστατέψει τον χώρο ο οποίος είχε αρχίσει να λεηλατείται σιγά-σιγά.

‘Όμως τα λεφτά είναι πολλά για τα μεγάλα συμφέροντα!!!!

Και αυτό το ξέρει πολύ καλά ο ΟΛΠ!!!!  Από την εποχή που του παραχωρείται ο χώρος για να τον προστατέψει.

Και τον «προστάτεψε».

-Ξεκίνησε με εξορύξεις για να φτιάξει τα κεντρικά λιμάνια της χώρας.

-Έδωσε άδεια εγκατάστασης σε SLOPS συμφερόντων μεγάλης εταιρείας.

-Έδωσε και εξακολουθεί να δίνει άδειες επέκτασης ναυπηγείων.

Όπως αποδεικνύεται από στοιχεία της Greenpeace (ΤΒΤ 89600μg/Kg όταν το όριο είναι 0,05μg/Kg) οι  έλεγχοι που έκανε όσον αφορά την τήρηση των περιβαλλοντικών μελετών των ναυπηγείων ήταν ελλιπείς ή ανύπαρκτοι.

Περιβαλλοντικό έγκλημα έχει χαρακτηρισθεί ο χώρος.

Και μετά απ’ όλ’ αυτά… 

Το 2013 ο ΟΛΠ αποχαρακτηρίζει τον χώρο από αρχαιολογικό-ιστορικό, τον μετατρέπει σε ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και μεγαλώνει τον συντελεστή δόμησης σε μια ζώνη που ήταν χαρακτηρισμένη  Α΄και Β΄ αρχαιολογική.

Έτσι μπορεί πολύ άνετα να πουλήσει και αυτόν τον χώρο, ο οποίος δεν είναι ιδιοκτησία του απλώς του έχει παραχωρηθεί, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι!!!!!

Το ΥΠΠΟ το μοναδικό Υπουργείο που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό το έγκλημα,  άλλοτε δεν παίρνει είδηση για το τι γίνεται και άλλοτε κάτι ψιθυρίζει χωρίς σθένος και πυγμή.

Είναι πράγματι λυπηρό η διαδικασία της πώλησης του αρχαιολογικού-ιστορικού χώρου της Κυνοσούρας, να συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, χωρίς το συναρμόδιο ΥΠΠΟ να αρθρώνει τον ουσιαστικό και θεσμικό λόγο που οφείλει και του αναλογεί.

Για

 Ένα χώρο που θα έπρεπε να μπορεί να επισκέπτεται ο καθένας και να βλέπει από κοντά τον τόπο που δόθηκε μια μάχη που άλλαξε τον ρου της ιστορίας.

Ένα  χώρο που θα έπρεπε να είναι το στολίδι τουλάχιστον του λιμανιού του Πειραιά αν όχι όλης της Ελλάδας.

Παρ’ όλα αυτά ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί, λίγοι αλλά υπάρχουν, που πιστεύουν ότι προσφεύγοντας  στα Δικαστήρια ή στις τοπικές αρχές θα σώσουν τον χώρο και θα του δώσουν την αξία που του πρέπει.

Αυτοί όμως παλεύουν ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα.

Πολλές φορές απειλούνται και άλλες χαρακτηρίζονται ως γραφικοί.

Σίγουρα μετά από αυτό το έγκλημα θα πρέπει να είναι κανείς αφελής για να πιστεύει ότι θα παίξει ρόλο ο χώρος για τα 2500 χρόνια από την ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Απλώς θα περάσει στην ιστορία ότι κάποτε έγινε μια ναυμαχία που οι Έλληνες κατατρόπωσαν τους βάρβαρους και υπάρχει ένα νησί, που μάλλον, τιμής ένεκεν ονομάσθηκε Σαλαμίνα.

Kαρούση Δέσποινα

Δημ. Σύμβουλος Σαλαμίνας της Ν.ΑΥ.ΜΑΧΗ.Α.